Ik breng een mevrouw van 91 naar de Hema en geheel overstuur is ze als ik haar een uur later weer terug breng. In de Hema kon zij alleen nog bij de ‘zelfscanner’ afrekenen en dan kon en wilde zij niet. Er was geen personeel om iets bij af te rekenen. De jongen bij de kassa zei haar dat ze het zelf moest doen. Uiteindelijk had ze bij de taart-afdeling een verkoopster bereid gevonden om haar sokken en hemdjes af te rekenen. 91 worden valt niet mee.
Ik breng een meneer van de koffie-ochtend bij het Leger des Heils weer naar huis. Hij is een beetje verkommerd, sinds zijn vriendin overleden is, zegt hij zelf. Eerder heb hem al eens naar de Jumbo gereden. De Jumbo in zijn buurt wordt momenteel verbouwd, en nu gaat hij naar een Jumbo veel verder weg. Maar hij zal niet naar AH of de Lidl. De uitjes naar de supermarkt, mogelijk gemaakt door de Buurttaxi.
Een mevrouw haal ik van de kapper. Heerlijk vindt ze het bij de kapper. Ze straalt ervan. Meestal breng ik haar bij de dokter.
Een obese nòg redelijk jonge vrouw haal ik van een instelling voor demente bejaarden. Ze is zo omvangrijk dat ze de achterbank nauwelijks op en af kan. Maar ze is heel prettig opgewekt. Iedereen die met ons rijdt is blij met ons.
Volgende week viert de Buurttaxi ons vierjarig bestaan. Laatst ontmoette ik een meneer die de eerste jaren betrokken was geweest, en weg was gegaan omdat de groeiende rol van de coördinatoren hem een doorn in het oog was geweest. Zij werden ‘directie’ en betaald, en de vrijwilligers werden ‘uitvoerenden’. Onbetaald. Hij was uit onvrede vertrokken, maar hij miste het rijden met de oude mensen zeer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten