Bie de Lidl (1)

We moeten vrees ik wat zuiniger aan gaan doen. Ons regime van elke dag naar AH (4 minuten lopen) en halen wat er nodig is, goeie kwaliteit en waar mogelijk ecologisch, biologisch en Fairtrade. Als we er al vlees kopen dan liefst met drie sterren Beter Leven. Maar nu zeggen we ineens: twee stukjes kabeljauw of zalm kosten eigenlijk wel een vermogen. 

Laatst ben ik een beetje griezelend in de Lidl gaan kijken. Die is 8 minuten fietsen. Eigenlijk wil ik dat niet. Ik kan natuurlijk met de bolide gaan, maar dat vind ik verwerpelijk. Eerste bevindingen: de drinkyoghurt is er €0,79, die van het biologische  Deense merk Arla die ik altijd koop kost €1,79. Een helemaal niet vies volkorenbrood €1,59. Bij de warme bakker €3. Kleine broodjes kosten er bijna niets. Groente en fruit zijn er ook voor de helft van de AH-prijs. Het vegetarische gehakt ook. En de potjes kruiden. De eieren! Bij AH €3,39, bij Lidl €1,29.

Gelukkig ben al een beetje gewend aan de Lidl, omdat dat de enige buurtwinkel is bij Auntie in Rotterdam-Schiebroek. Ik koop er voor haar havermoutpap, minisalami, drinkbouillon, limonade en ijs. 

Voordelig boodschappen doen is een sport die miljoenen mensen beoefenen, relativeer ik mezelf. Het is minder behaaglijk dan de AH, je moet er wat meer geduld beoefenen in de rij voor de kassa.

Toen ik jong was, in de jaren zeventig en tachtig, had je in de stad waar ik studeerde Groningen de straatmuzikanten Rooie Rinus en Pé Daalemmer. Zij zongen elke zaterdag in de Herenstraat en waren immens populair. Al hun liedjes kon je meezingen. Ze hadden op een gegeven moment ook het liedje 'Het is bie de Lidl nait duur'. Het is nooit meer uit mijn hoofd gegaan.