Buiten de lijntjes kleuren, dat is wat deze dame doet. En niet zo’n beetje ook. Totaal onverwacht. De kunstenaar heet Katharina Grosse, de expositie is getiteld ‘It Wasn’t Us’. Zij heet een van de meest invloedrijke kunstenaressen in Duitsland te zijn. Ze studeerde aan de Kunstakademie in Düsseldorf, die grote namen heeft voortgebracht als Josef Beuys, Anselm Kiefer, Gerhard Richter en Sigmar Polke. Grosse (1961) is er nu zelf professor.
Zij heeft ook Street Art op haar cv staan. Zij vindt dat kunst overal is en moet zijn, niet alleen op canvas. En ze heeft dat zo overtuigend bepleit dat ze het hele museum mocht overnemen en doen wat haar goeddunkte. De vloeren, de wanden, de pleinen, ze heeft het alleszins opgefleurd met wilde kleurige schilderingen van hoogglansverf.
In een museum horen schilderijen op canvas. Zaal na zaal. Doek, titel, naam van de kunstenaar. Dit is overweldigend, ontregelend. Want is dit mooi? Is dit geknoei? Je kijkt naar de totale ontregeling van het hele idee museum. En dat ìn een museum. En wat voor museum. Een oud station, waar het ooit een drukte van jewelste geweest moet zijn, is helemaal uitgekleed en alleen de muren en het stalen raamwerk zijn over. Het raamwerk zwart, de muren wit.
Het is wel lef hebben. De kunstwereld is heel gereguleerd. Alle presentaties zijn perfectionistisch in malletjes gegoten. En in deze coronatijd nog erger dan eerst omdat de hele tijd suppoosten je in de gaten houden en in het gareel. Reserveringen vooraf, gezichtsmasker op, voldoende afstand, iedereen zwijgend in het gareel. En dan dit. Een explosie van kleuren en vormen, expressie en vreugd. Een onvergetelijke ervaring.
Het gebouw, ooit was het een kopstation voor het treinverkeer tussen Berlijn en Hamburg, ligt in Berlin Mitte, op een steenworp afstand van het huidige Hauptbahnhof. Na 1945 was het onder auspiciën van de DDR gekomen, ook al lag het net in de westelijke zone. Het was enorm verwaarloosd. In 1980 kreeg WestBerlijn er weer zeggenschap over en werd het een museum voor Pruisische kunst. Na de Wende in 1989 werd het verbouwd tot wat het nu is, en sinds 1996 in gebruik voor hedendaagse kunst.
- Impressie van de expositie:
- Interview met de kunstenares:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten