N 219

Nog drie weken, zeggen ze, al durf ik het nog steeds niet te geloven. Dan gaan we terug naar Amsterdam. Gisteren had ik een interview met een creatief jongmens op het Amstel Business Park. Aan de andere kant van het Duivendrechts Kanaal, maar toch. Het was van huis af 20 à 25 minuten fietsen. De precieze fietstijd is moeilijk in te schatten, omdat je onderweg van A naar B langs allemaal winkels komt waar je nog even wat kunt halen.

Vandaag is een moeilijk dag voor bij de snelweg. Eerst is er nog vorst, dus om tien voor zeven sta ik hardbevroren ruiten te krabben. En dan forse files, ondanks het matineuze vertrek. De A 20 (Gouda-Rotterdam) staat beide kanten op vast. Om die file te vermijden probeer ik een nieuwe nooitgeprobeerde Zuidhollandse provinciale weg: de N 219. 

Daar sta je dan in het donker in de regen, met op de radio berichten over overstromingen. Wel schitterend uitzicht op kassen, trouwens. er zijn wanden langs de zijkanten geplaatst, zodat dat felle licht alleen naar boven schijnt. Ik probeer ervan te genieten terwijl ik meter voor meter verder kruip. En ik probeer me niet op te fokken wanneer ik weer eens muur- en muurvast in Nieuwerkerk sta, terwijl ik een enorm lange en dringende to do-lijst heb. Twee uur en een kwartier is het vanochtend. Nog drie weken, zeggen ze.