Zondagen en afscheid

Les 1 van Zing & Beleef Brahms hebben we door mijn sleutelkwestie twee weken geleden helaas gemist, dus ook de inleiding in Brahms' Jonge Jaren. Maar we gaan vol in Les 2. De dirigent herkent Leen en mij en knikt ons blijmoedig toe. Er zijn veel nieuwe mensen, ze zijn qua karakters minder uitgesproken dan de vorige cursus. Of dat moet nog komen. 

De tenorpartijen van vandaag zijn erg laag en diep. Moeten we terug naar de alten? En er zijn maar drie bassen. Een van hen is een man in een scootmobiel. Hij is eenzijdig verlamd en praat onverstaanbaar maar luid, graag door de dirigent heen, en hij laat steeds dingen vallen. Waarschijnlijk wordt hij het meest heugelijke karakter van deze cursus.

We zwoegen op Brahms. Ik herinner me met smart Les 1 van Zing & Beleef Händel met Viva Almira, waarna we met zijn allen juichend naar buiten gingen. en de week erop juichend terugkeerden. Dat is nu niet zo. Iedereen is nu aan het eind een beetje bedrukt. Het is wel mooi, maar  het is zo moeilijk. Leen is dol op Brahms en zegt dat ik misschien geen 19e-eeuwse ziel heb. Zo ver zou ik niet willen gaan. Tot nu toe vind ik Brahms alleen nog maar gewoon heel moeilijk.

Brahms zou me moeten aanspreken. Het zijn vanavond hartverscheurende liederen over zondagen en afscheid. Misschien gebeurt het als ik er twintig keer naar luister en ze me helemaal eigen maak.

'Alten, let op de overgang!'  vindt Leen de mooiste zin van de avond. Zij is nog jong en ziet niet dat de alten allemaal al ver voorbij de overgang zijn.

ABSCHIEDSLIED


SONNTAG