Laren

Naar De Stichtse Hof in Laren. Zonder afspraak, want een afspraak kan alleen doordeweeks. Omdat ik niet zo'n beeld heb wanneer ik komende week zou kunnen ga ik nu maar. Bobby mee. We mogen van de recptioniste door het gebouw lopen en over de afdelingen.

Het is heel erg prettig en mooi daar. Met het schitterende weer vandaag valt het extra positief uit. Er is veel aandacht voor detail en sfeer en welbevinden. Warme kleuren, mooie kunst, wat dieren in de tuin, veel ruimte, veel licht. Het personeel spreekt  ons een paar keer aan, zoekt u iets, kunnen wij iets voor u doen, heeft u vragen. Er zitten veel bewoners in de huiskamers, er lopen ook wat door de  gangen te dwalen, die zien er niet per se heel ongelukkig uit.

Het cafétje, het terras, de tuin, de grote centrale hal, alles is prettig. Als je je voorstelt dat je er bij Mutti op bezoek gaat zo eens per week ofzo, dan is dat daar geen straf. Dat het voor mij van deur tot deur slechts 25 minuten is naar Laren, dat is ook heel fijn.

We kijken in de 'kapel', een mooie ruimte ook. Daar zag ik de papiertjes van de protestantse dienst liggen. Er worden in die dienst allemaal psalmen en gezangen gezongen die ik ook ken, dus dat zijn volgens mij de evergreens, de gouwe ouwe. Dus dat zal in elk geval herkenning geven.

Het is erg, erg moeilijk je een voorstelling te maken van hoe Mutti zich in de verschillende huizen zal voelen. In zekere zin is het allemaal erg. Maar als je dit vergelijkt met de vorige huizen die ik bezocht, dan denk je: zou  Mutti zich in die vrijgemaakte smakeloosheid meer thuis voelen? Elk huis waar we haar naar toe brengen zal een grote breuk zijn met vroeger en hoe ze dat zal ervaren?  Er is geen garantie dat ze zich in de Amandelboom gelukkiger zal voelen dan in De Stichtse Hof. Mag je de eigen behoeften meenemen in de overwegingen?