vrijdag 8 april 2011

Naar de bossen

Met twee Geschwister ga  ik naar Bosch & Duin, dat ligt tussen Bilthoven en Zeist. Heel de Randstand staat weer een s vol files. Met een geavanceerde TomTom kun je files vermijden. Dat betekent een route met veel uitzicht op de Gooi- en Vechtstreek.

Het verpleeghuis De Wijngaard ligt midden in de boossen. Het is van dezelfde Gristelijke Zorggroep als D'Amandelboom waar we laatst waren. De intake-mevrouw (die vorige keer in hardroze gekleed was, en nu in appeltjesgroen) doet weer haar verhaal over de goede bejegening van de patiënten in hun huis. En de fijne gristelijke signatuur. Maar in de huiskamers waar we langs lopen zitten steeds acht oude Alzheimer-patiënten te zwijgen in de kring. Er is geen activiteit, geen plezier, geen rumoer. Er komt een mevrouw langs een van de huiskamers met een roltafel met knipselspullen. Ze gaat met de bewoners kalenders knippen en plakken.

We leggen onderweg contact met de dominee te leggen en mogen een half uur bij hem op bezoek. Nu we er toch zijn vragen we hem de hemd van het lijf. Want als we al voor het psalmen-aanbod komen, dan willen we het ook wel concreet weten: wat gebeurt er hier aan psalmen? Aan muziek? Aan activiteit? Eigenlijk veel te weinig, geeft hij toe. Er zijn hier maar heel weinig vrijwilligers en al die activiteiten hangen af van vrijwilligers. Dus het klopt dat die bewoners vooral daar in die huiskamers zitten. Hij 'spreekt' de mensen individueel eens per half jaar.

We koken hier zelf, zegt de intake-mevrouw. Ze bedoelt: er is hier een eigen centrale keuken. Koken op de afdeling, zoals in sommige instellingen voor PG-patienten, dat doen ze hier net. Dat zelf koken kan een aanbeveling zijn, maar hóeft dat niet te zijn. Laten we de proef op de som nemen in het 'restaurant', zeggen we. Daar zit vooral personeel. We kunnen alleen met de chipknip betalen, wat nog een heel gedoe oplevert omdat niemand genoeg geld op zijn chip heeft staan. Maar we komen er uit. Ik neem aardappelpuree, worteltjes en witte vis. Je kunt het eten met je tong fijndrukken. Verder is het koud. Dit is het geloof ik niet, zeggen we, we gaan maar weer naar een ander huis.

Geen opmerkingen: