Nichtje heeft een fout gemaakt op haar werk en is daarvan behoorlijk van slag. Leermomentje, zeg ik levenswijs, laat even aan je baas weten dat je je realiseert dat het een foutje was, dat het niet meer gebeurt: leermomentje...
Tot nu toe heeft zij zich op de been gehouden met het nummer 'Leun op mij' van Ruth Jacott. Maar wat bedoelt Ruth eigenlijk, vraagt Nichtje zich af. Voor wie zingt ze dit? Of bedoelt ze God? Ik, God, Ruth Jacott? Of zingt ze het aan een kind? Ik denk dat ze het aan haar Geliefde zingt. Even mag hij / zij leunen. We komen te spreken over Ruth Jacott, die altijd van die gevoelige liedjes over groot ongeluk zingt waarbij ze naar mijn smaak veel te sensueel danst. Tekst en lichaamstaal zijn niet congruent.
Dan breng ik Juana la del Pipa in en Nichtje gelooft haar ogen en oren niet. Is dat een vrouw? En wat zou Juana zo dramatisch zingen? 'Mijn Moeder Heeft Alzheimer en Mijn Kat Diabetes', playbackt Nichtje Juana, 'En Ik Moet De Afwas Ook Nog Doen! Olé!' En maar wulps dansen, bij wat je ook zingt.
Dat is zo heerlijk van met Nichtje verkeren: dat we alles tegelijk doen en van de hak op de tak gaan en alles roepen en zingen en uitbeelden wat we denken. Dat de dierenarts haar heeft beschuldigd van hoogverraad dat zijn we al dansend na een uur helemaal vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten