Met de Jazzvriend ja ik naar het Tropentheater waar drie befaamde flamencozangeressen optreden. Ze zouden eerst vrijdagavond optreden, maar op het laatste moment is het concert verzet naar zondagmiddag. De zangeressen heten Juana la del Pipa, Dolores Agujetas en Tomasa la Macanita. Ze zijn van drie generaties en kennen elkaar goed van flamenco-feestjes ('juergas') in hun thuisstad Jerez de la Frontera. Nooit eerder traden ze gezamenlijk op tijdens één concert.
Tomasa la Macanita is de beroemdste, de jongste en de meest sensuele, maar de oudste -Juana la del Pipa- vind ik persoonlijk de mooiste, de meest indrukwekkende, met haar lage hese stem en haar geweldige temperament.. Wat een wanhoop, wat een verdriet, wat een drama. En als ze dan gaan dansen, koket, hoe oud ze ook zijn en hoe formidabel de buik ook is, gewéldig! De jazzvriend zegt dat een vanzoveel wanhoop - je eigen wanhoop ten spijt - echt weer helder en opgewekt wordt.
Het Nederlandse publiek doet natuurlijk niet wat een Spaans publiek doet: meeklappen, meeroepen. Nee, wij zitten zwijgend te genieten en applaudisseren na afloop. Gelukkig zitten er nog wel wat Spanjaarden in de zaal voor de sfeer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten