Bij Café Cavos hebben maar liefst drie grote beeldschermen voor de voetballiefhebbers. Ik kom terecht naast een nerveuze man, die nota bene een seizoenskaart voor Ajax heeft. Hij trilt en trapt van de spanning. Hij wou helemaal niet mee op vakantie, zegt zijn vrouw. Want nu mist hij dit! Iedereen leeft met hem mee.
Het is een beetje aftasten wie pro-Ajax en wie pro-Twente is. Of anti-Ajax. En wie voor wie/wat durft te loeien. Toch ben ik best trots als 'we' eindelijk weer kampioen zijn. Ik herinner me nog goed de huldiging op het Leidseplein in 1992 of 1994, daar wil ik van af zijn. Wat een feest. Ik stond helemaal klem, maar het was de eerste keer dat ik begreep dat voetbalfans niet allemáál hooligans zijn. En hoe leuk die massavreugde kan zijn.
Vandaag is er van massavreugde niet echt sprake. In het café nog wel, maar thuis ben ik de enige die grijnst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten