Mag je huilen als je mediteert? Een vriendin doet sinds een half jaar aan mediteren in de boeddhistische traditie. Daar leer je onder meer niet 'in je emoties te gaan zitten', maar ze waar te nemen en er van een afstandje naar te gaan kijken. Goh, ik voel verdriet. Er is verdriet. Maar als je desondanks begint te huilen tijdens het mediteren, vraagt ze, doe je het dan fóut? Ik weet het ook niet, het lijkt me niet 'fout' als je gaat huilen als je moet huilen. Er zijn zoveel mensen die niet kúnnen huilen en zouden willen huilen. Ga Pema Chödrön lezen, adviseer ik. Die heeft allemaal boeken geschreven die troost bieden aan mensen met verdriet. Met titels als 'Als het leven pijn doet' en 'Bevrijd jezelf van angsten en oude gewoonten'.
Om te checken of ik wel een goed advies heb gegeven herlees ik hoofdstuk 1 uit dat tweede boek. Het is maar welke wolf je voedt, heet het. We hebben twee wolven in ons, schrijft ze. Een wolf van [gekrenktheid, woede & agressie], en een wolf van [hoop, harmonie & liefde]. Die twee zijn voortdurend met elkaar in de strijd. Wie wint er dan? Wie van de twee wolven wint is de wolf die jij voedt, schrijft ze. Het schijnt een oude Indianenwijsheid te zijn. Chödrön schrijft ook dat je je aan moet wennen een paar keer per dag even een paar seconden rust te nemen. Bijvoorbeeld als de telefoon gaat even wachten voor je hem opneemt. dat doe ik al. Ik geloof dat het wel een goed boek was om aan te bevelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten