Vespa niest nogal de laatste weken en ze niest steeds meer. Daarbij verstrakt ze en kijkt ze hysterisch uit haar ogen. Vannacht probeer ik bij gebrek aan druivensuiker basterdsuiker in haar bekje te proppen, en dat valt voorwaar niet mede in een poezenbekje.
Vespa mag weer een weekje bij Nichtje logeren ('Dat je dat dúrft! want dan komt ze weer áán!') en ik meld haar bij afleveren dat van dat niesen. Ik weet niet of dit het begin is van de voorspelde verbetering danwel coma, zeg ik. Ik hoop het niet, maar anders wil misschien een keer langs de dierenarts?. Want het kan zijn dat ze zelf weer insuline aanmaakt en nu dus teveel heeft en daardoor een suikertekort.
Nog geen uur later belt Nichtje. Ze is nu bij de dierenarts. Vespa weegt nu 5,25 kg. Dat is mooi. (Ze moet naar 5,0) En haar suikergehalte is inderdaad omlaag gegaan: ruim 5. Dat is te laag. We gaan dus de insuline minderen. Van drie eenheden terug naar tweeënhalve. Nichtje, ik ben je eeuwig dankbaar, zeg ik voor de zoveelste keer.
Wát is er met je kat, vraagt RoRo7. Ze niest, zeg ik. Ze niest zichzelf bijkans in coma. Roro7 kan ook nogal niesen. Misschien gebeurt dat op een dag ook wel met jou, zegt Vinnie allerhartelijkst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten