Wifi

Zit te peinzen wat ik van vakantie wil. Herhalen wat ik altijd graag doe: lezen, mandala's kleuren, fotograferen, muziek luisteren, tekenen, koken, wandelen, bloggen, of wil ik wat anders? Een paar momenten van inzicht? Inkeer?

Even had ik een oogje op een lokatie op Noord-Samos, waar ze allerhande retraites en meditatieve cursussen geven, maar de prijslijst voor appartement en cursussen vond ik nogal overdreven.

Hier is als je het wilt zien op minder dan 100 meter afstand een beeldschoon kapelletje, waar je ook twee keer daags zeg een half uur kan gaan stilzitten. Overál zijn hier beeldschone kapelletjes.

Het is de kunst om niet zoveel te willen: men hóeft niet heel Samos te zien, men hóeft niet elke dag 10 km te wandelen, men hoeft niet elke dag een boek te lezen, men kan ook helemaal niets doen en een beetje in het gras of op het lieflijk onooglijke zoldertje liggen slapen.

Yourgos heeft vanavond eindelijk Katarina gebeld voor het wachtwoord van hun wifi. Hij is wel van de techniek, maar niet van de elektronica. Hij snapt er niets van. Ik dring maar aan, nu voor de derde dag, want anders moet ik steeds ver het dorp in op zoek naar een wifi-terras.

Nu ik eindelijk de code heb - er is hier een levendige handel in krankzinnige codes - moet ik nog wel even richting hun woonkamer wandelen, want de wifi haalt ons huisje niet, maar dat is peanuts.

Dus dan kan ik zondag live naar Radio 1 luisteren, vraagt Bobby. Het schijnt, zeg ik, ik heb de app. En als we wifi hebben, als we wifi hebben.