We hebben geloof ik een dag te vroeg Bonte Avond gehouden. Nu is het de laatste dag en wil ik helemaal niets meer. Beetje in de schaduw existeren. Beetje melancholisch: dit was het dan weer voor een tijdje: de Griekenland-experience. Ik zit te existeren op het balkon, Bobby op het strand.Bobby, die doorgaans hele serieuze boeken leest, studéért kun je bijna wel zeggen, heb ik vorig jaar met klem J. Kessels, the novel' van P.F. Thomése aangeraden en daar is hij gisteravond in begonnen. Sindsdien zit hij de hele tijd keihard te lachen. Te hinniken, te grinniken, te giechelen, te scháteren. Ik weet niet wat me overkomt. Wel fijn dat je met je aanbevelingen zo in de roos kunt schieten, maar die ben ik voorlopig even kwijt.
Zelf heb ik geen boek meer dat aansluit bij een behoefte. Ik ga maar kleuren. Wat ik met waterverf doe, of die waterverf met mij, dat zint me nog niet. Dat blauwe dak van dat kapelletje moet blauw, want anders zie je niet dat het blauw is, maar het moet ook helwít. Vanwege die schelle zon. Hetzelfde geldt voor het oranjebruinebeige dakpannendak.
Hier valt nog het een en ander te leren. Vooral minderen, minderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten