De cirkel

Rare confronterende plek om De cirkel van Dave Eggers te lezen. Ik zit in een chaletje op het platteland, verstoken van mijn dagelijkse dingetjes op internet: mijn blog, andermans blogs, m'n nieuwssites, m'n Facebook, m'n likes. Ik ken veel mensen voor wie WiFi een absoluut selectiecriterium is bij het kiezen van de vakantiebestemming. Blijkbaar is dat bij mij niet zo, maar zit ik wel op het randje. Denk ik dat het eigenlijk niet goed is, al dat online, hoeveel plezier ik er ook aan beleef. En ik ben met iemand die dat online leven absoluut niet deelt. Diep in mijn hart denk ik dat het niet achtenswaard is.

En dan nu dit boek De cirkel. Hoe iemand helemaal in een integraal online omgeving / systeem getrokken wordt en dat ook zonder enige reserve gaat uitdragen. Iedereen doet het. Vrijwel iedereen, dan. Miljoenen mensen wereldwijd. De enkele tegenstanders die er nog zijn zijn roependen in de woestijn. Heel het werkende en persoonlijke leven bestaat uit online delen, volgen, liken en geliked worden. Het discours is dat het openheid, transparantie, democratie oplevert, maar het is een dwangbuis waar niemand aan ontkomt. Het is heel confronterend om te lezen. Wim Krings van het boekverkoperspanel van DWDD zei laatst enigszins ontredderd: 'Het is net zoiets als 1984, maar dit doen wij allemaal vrijwillig!' Het boek is heel ontregelend. Ik ga het nog meer dan eerst veroordelen. En tegelijk wil ik erover bloggen, Facebooken, mailen, wat dan ook, en kan dat niet. 

Bobby gaat naar Mr. Bricolage, eindeloos gereedschap kijken, graag zonder mij. 'Rijd mij maar naar de brasserie', zeg ik, 'want daar is WiFi, dan kan ik een beetje op internet'. Terwijl hij wegrijdt blijkt de deur op slot en de brasserie gesloten. De zaal is ingericht voor een groot feest.

Sta ik nu buiten in de bijna-vrieskou te kleumen, koude vingers, maar mooi wel net binnen het bereik van de WiFi. Zodat ik deze ervaring met de wereld kan delen.