Een van de buren, ik vermoed de boeddhistische buurvrouw, heeft een maand of wat geleden een groepje olifantjes in het venster van ons gezamenlijke trappenhuis gezet. Eerst stonden ze daar maar wat te staan, maar ze beginnen steeds meer een leven te leiden. Iemand, meerdere mensen, je weet het niet, hergroepeert ze steeds. Misschien doen alle twaalf de buren er wel aan mee. Er worden groepen, groepsprocessen, insluiting, uitsluiting, afzondering, samenwerking, tegendraadsheid, uitgedrukt. Buurman vertelt dat hij een tijdlang elke dag het kleine olifantje een eindje verder van de groep zette, om te kijken hoe lang de andere passanten dit verdragen.
Ik weet: dit wordt weer een kunstproject. Ik ga dit fotograferen, wat er gebeurt, en die foto's ga ik erbij ophangen. Misschien wel met een whiteboard erbij, waar mensen wat op kunnen schrijven. Al dan niet over de olifanten.
Om te beginnen start ik met de voorplaat van de Lemniscaat-kalender 2013, die vandaag tevoorschijn komt omdat ik de nieuwe kalender 2014 ophang. Dat ophangen van de prent doe ik provisorisch, met Velpon, omdat plakband op de ruwe muur niet houdt. Terwijl ik bezig ben heb ik er al met drie buren praatjes over. Iedereen wordt er blij van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten