Met Reenske loop ik door de kassen van De Hortus. Ik herinner mij ineens de tekencursus die ik er ooit volgde. Dat was een groot cadeau aan mijzelf, enkele maanden nadat Ex was verdwenen en ik probeerde op te krabbelen. De tekencursus in de Hortus was op maandagochtend. Onder werktijd. 10 keer. Ik vroeg niet aan iemand of het mocht; ik ging. Het was best een uitdaging, die cursus. De juffrouw was van de kleurpotloden. Ik niet. Zij wilde haar eigen werkwijze en stijl aan je overdragen en ik had daar geen behoefte aan. Er was ook een schitterend aquarellerende oude dame. Zij had perfecte techniek en uitdrukking, ik was erg jaloers, maar zij op haar beurt vond mijn stijl - toen nog met soft pastel - zo prettig brutaal. Ze wilde afspreken om vaker samen te tekenen, maar ik had een te volle werkweek.
Wat ik me ook goed herinner is hoe moeilijk kiezen het was wat je ging tekenen. Planten, ja. Maar er is in die kassen zoveel te zien. Allemaal groene chaos. Kon maar moeilijk een beeld vinden dat ik wilde tekenen. Schoonheid kunnen zien - en vangen - is ook een gave. Daar is focus en concentratie voor nodig. Dat geldt natuurlijk voor het hele leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten