Het is wel raar als je naar een serie denkt te kijken en het blijken losse afleveringen te zijn. Ik heb Bobby Fjällbacka Murders kerstcadeau
gegeven, omdat het bij Concerto als goeie serie werd aangeprezen,
omdat-ie in Zweden speelt, en omdat we in Fjällbacka geweest zijn en
kunstenaars bezocht hebben.
Terug uit Maassluis gaan we de eerste aflevering kijken. Die heet Oorlogskind.
Van de tv-series tot nu toe zijn we gewend dat ze traag opgebouwd worden envoortdurend nieuwe dwaalwegen inslaan. Maar deze is nogal compactvol personages, moorden, clous. Na een uur kijken verzuchten we: Ze zijn
bijna allemaal dood, hoe kan dit nu een serie zijn?
Het
blijkt een serie van losse afleveringen, naar steeds weer een andere
thriller van Camilla Läckberg. Dan moet je je verwachtingen even anders instellen.
Na afloop bekijken we het Zweden Vakantiefotoboek. Fjällbacka. Van toen ik nog vakantie-fotoboeken maakte. Toen ik nog krullen had en geen bril.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten