Er is de laatste dagen veel langs me heen gegaan! Ik heb al die dagen niets meegekregen van het winterse weer in Duitsland en Noord Nederland. Maar nu het weer beter gaat ('Het is nog niet helemaal over!' schijn ik vanavond zeven keer gezegd te hebben. 'De nieuwswaarde gaat er wat van af,' zei Bobby rond elven), maar ik voel me Stukken Beter. Ik kijk zelfs weer Journaal. Nieuws over de ijzel in Noord Nederland is makkelijker te behappen dan dat over aanrandingen in Keulen tijdens Oud & Nieuw. Om maar wat te noemen.
De beelden van de ijzel activeren herinneringen aan mijn eerste 23 jaren in het Noorden. Dit is een plaatje uit Assen. Daar woonde sinds de jaren 70 mijn oma in een Vrijgemaakt bejaardenhuis. De kerkdiensten schalden er op zondagochtend uit de honderden speakertjes over de buurt, waar veel Molukkers woonden. Assen, daar kwam mijn eerste vriendje vandaan. Daar had ik
mijn eerste 'schoonmoeder'. Assen, dat was Bartje. Ik heb nog steeds een Bartje-beeldje. Volkslied: 'Ik heb u lief mijn heerlijk landje... Mijn enig Drentheland...'
Er staat ook een Journaal-reporter op een leeg busstation te Groningen. Daar studeerde ik. Daar stond het Peerd van Ome Loeks. Daar nam ik de bus naar Emmen, en de bus naar Schiermonnikoog. Naar Drachten. Volkslied: 'Van Lauwerszee tot Dollard tou... Van Drenthe tot aan 't Wad...'
Wat is dat allemaal lang geleden. Toen volgden er 35 jaren Amsterdam. En toen ineens te Utrecht. Geen idee of Utrecht een Volkslied heeft.
Een tip wordt me toegestuurd: Utereg me stadje,
Een tip wordt me toegestuurd: Utereg me stadje,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten