De huidige stand van zaken. Ik zit weer op niveau dinsdag, voor de terugval. Ik lig het liefst in bed, lekker stil lekker warm. Maar overal lees je dat je in beweging moet blijven. Niet doen! Niet bukken, waarschuwt Bobby, die erbij was toen ik woensdagavond iets van de grond opraapte. Hij is de hele dag en deel van de avond weg, hij kan me niet redden.
Nu ga ik in de middag toch wat dingetjes doen, héél traag en héél voorzichtig. Een ervan is het uitruimen van de afwasmachine. Dat is iets wat ik normaal elke ochtend flatsflatsflats in twee minuten doe terwijl het ei kookt. Nu gaat het kop voor kop, bord voor bord, slow motion, en heel vervullend als het gelukt is. Zo doe ik ook een wasje, een van het rekje afhalen en een aan het rekje hangen. Major klussen, waarna het goed slapen is.
Ik kan me ineens beter inleven in oude mensen die dat allemaal niet meer kunnen en voor dergelijke klusjes afhankelijk zijn van thuiszorgmedewerkster of een anderszins betaalde hulp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten