Bobby heeft in de Nikola een aankondiging zien hangen van een lezing in Samaya in Werkhoven van de zen-leraar Ton Lathouwers over zijn boek Zij is altijd soms over vrouwelijke gestalten van compassie. Het zegt me niet zoveel, maar na een bespreking van Lisette 't Hooft over het boek gelezen te hebben ben ik toch wel geïnteresseerd. Waarom vrouwen zoveel liever aangeroepen worden dan mannen. Waarom in de RK Kerk bij een beeld van Maria zoveel meer kaarsjes gebrand worden dan bij het Jezusbeeld. De lezing begint heel prachtig met een Ave Maria van Giulio Caccini.
Dit beeld op de cover van jet boek is van de Chinese boeddhiste Kuan Yin, die volgens Lathouwers heel inclusief dacht en iedereen wilde redden. Die niemand uitsloot. Vrouwelijke figuren in andere tradities zijn dus Maria, Sophia (uit de joodse en vroeg-christelijke traditie) en Sjechina uit de joods mystieke traditie, Sechita en Christa.
Wat ik nog wil luisteren is muziek van Antony Hegarty en Björk, die ook vertolken waar hij het over heeft.
Die Ton Lathouwers is met zijn 83 jaar nog steeds een geweldig gepassioneerd spreker, al is hij ook wel tamelijk chaotisch en is het moeilijk navertellen. In het Boeddhistisch Dagblad lees ik een kritische bespreking van het boek dat het nogal eenzijdig is en allemaal gedachten, indrukken en gevoelens over vrouwrn en religie aan elkaar rijgt eigenlijk zonder centrale gedachte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten