Als je dan toch plat op bed ligt moet er maar wat edutainment in. Op de rechterzij liggend voel ik de pijn vrijwel niet. Drie afleveringen van Joanna Lumley's Trans-Siberian Adventure bekijk ik. Onlangs uitgezonden door Omroep Max. Wonderlijk fenomeen, zo'n reisverslag aan de hand van een ster, want je ziet meer van de ster dan van het land, maar aan de andere kant: zij biedt wel een opening.
Wel verbaas je je er natuurlijk voortdurend over hoe ze met slechts een handtas over die verre stations de treinen in huppelt, er is natuurlijk een heel productieteam paraat om al haar en hun bagage te vervoeren. Lumley reist van Hongkong door China via Mongolië en Siberië naar Moskou. In Hongkong heeft ze als kind gewoond, in Moskou heeft ze ooit in 1966 in een metrostation model gestaan. Dat is de rode draad.
Maar toch is het leerzaam: de uitbreiding van Hongkong steeds meer land de zee in: dat wist ik niet. Die 9000 km Chinese Muur, in 276 jaar gebouwd, dat realiseerde ik me niet. Dat er gelukkige mensen wonen in de snijdende kou van Siberië, dan kun je je nauwelijks voorstellen. Al die eindeloze landschappen, gigantische grote steden waar je nooit van gehoord hebben, Chinese kindjes die Europa en Engeland en Londen niet kennen. Een restaurant in Beijing waar Mao en de Culturele Revolutie gevierd worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten