Nieuwe belevenissen in de reeks Lucie-Theodora-en-de-beginnerskoortjes. Dit koortje heet Pica Bella en oefent in Zimihc aan de Bouwstraat. Net als twee jaar geleden het koortje van Andrea Hauser. Ik ben er al om 19.50u, ruim op tijd. De dirigente doet een stemtest met een ander nieuw koorlid. Huh, nu al een stemtest? Maar dat hoeft pas na twee keer. Als ik zou willen blijven. Twaalf middelbare tot oudere dames stellen zich aan mij voor, ik onthoud er niet één.
Het is een zware avond, want het is weer erg moeilijk voor mijj. Ook hier moet je als nieuweling meteen meezingen. Het is een dameskoortje met drie stemhoogtes: sopraan, mezzo-sopraan en alt. Ik wil wel tenor, maar dat doen ze niet.
Je moet altijd een beetje afwachten hoe het gaat, wie van de koorleden welk taakje heeft, en wie er aan de touwtjes trekt. De dirigente besteedt geen aandacht aan mij. Daar is zij blijkbaar niet voor. Zij is alleen voor het dirigeren.
Een dame gaat over de map met partituren, die mag ik ‘lenen’ voor de avond, maar niet meenemen. Hoe moet ik dan oefenen? De partituren staan ergens online, zegt ze, daar moet ik van iemand toegang toe krijgen, dan kun ik ze zelf downloaden en printen.
De dirigente is van de niet gemakkelijk in het oor liggende muziek. Zo doen we 'In every seashell' van de componist Witold Lutoslawski. Kan er geen touw aan vastknopen. Ze studeert met ons de stukken niet stem-voor-stem-regel-voor-regel in. Het is natuurlijk al hun vierde week... Dit is een nadeel als je na de start instapt. Ik krijg niet goed te pakken ewat ik precies moet zingen. De alten links en rechts naast mij zingen verschillende tonen - wat niet zou moeten - en ik weet niet bij wie ik aan zal haken. ‘Mogen de alten nog een keer apart,’ vraag ik af en toe, ‘want we hebben hem nog niet.’ Maar zo doet deze dirigente dat niet. Het gevolg is dat ik maar een beetje onder de radar probeer te blijven en niet voluit ga zingen, wat toch eigenlijk het verlangen is als je op een koortje gaat. ‘Vind je het leuk?!?’ vragen na afloop de alten na afloop gretig. ‘Nou eh... ik vind het vooral heel moeilijk’, zeg ik.
Dit is al de dérde keer dat ik dit meemaak. Je zoekt een beginnerskoortje en komt in een tamelijke chaos terecht. Eerst overkwam me dit op het Java-eiland, toen op de Bemuurde Weerd met Claudia Copier en toen met het spiritueel zingen met Andrea Hauser. Ik húnker inmiddels naar de Zing & Beleef-lessen van Hans Veldhuizen in het Concertgebouw. Wat was dat strak en perfect georganiseerd. En plezierig en vreugdevol.
Ze oefenen hier thuis met audiofiles die ze per app doorsturen. Op die files heeft de dirigente elke partij ingezongen. Dat is weer nieuw voor mij. Vanochtend loopt mijn Whatsapp vol met partituren. En ik heb al maanden problemen met de opslagruimte van de telefoon. Ik gebruik nogal veel apps en de foto’s zitten weliswaar in de iCloud, maar nemen nog steeds veel ruimte in. Nu met die audiobestanden loopt mijn hele telefoon helemaal vast.
Mijn telefoons kreeg ik voorheen van het werk. De prijs, het model en de opslag was voor mij nooit im Frage. Nu blijk ik maar 16 GB te hebben en dat is voor mijn telefoongebruik gewoon te weinig. Nu moet ik ineens weer uitvinden wat ik met de grote audiofiles kan. Je kan ze niet opslaan. Uiteindelijks verwijder ik maar de chat met de koordame, inclusief audiofiles. Ook ondankbaar! Nu heb ik weer een nieuw vraagstuk: wat wil ik aan een nieuwe iPhone uitgeven? Wat zijn die duur!
‘Nee, dit koortje wordt het ook niet’, concludeert Bobby. Hij wil mij grasg helpen en al zijn contacten aanspreken voor advies, maar ik houd dat steeds tegen, omdat die allemaal zo’n hoog niveau hebben. ‘Ik heb gewoon geen niveau’, hoor ik mijzelf nederig concluderen. Moet ik de droom van een koortje dan maar opgeven? En het houden bij af en toe ‘Zing & Beleef’?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten