woensdag 10 oktober 2018

Pica

Ik ga weer naar het dameskoor, zichzelf noemende ‘vrouwenkoor’. De tweede keer. Inmiddels met de nodige studie-uren achter de kiezen. Het is boeiend hoe het geheugen en het zangvermogen werken. Want met de bladmuziek en de audiobestanden bouw je al repeterend voor de meest onlogische muzieklijnen na 5 keer herhalen toch een soort van geheugen op. Dus nu kan ik die onlogische lijnen wél (mee)zingen. Ik heb ook steeds inzing-oefeningen en toonladders gedaan, zodat ik wat zelfvertrouwen krijg dat ik de bedoelde toon ook echt te pakken heb. 

Na afloop van de repetitie vraag ik of er ook een commissie en een procedure is voor nieuwe leden. Want dat ik graag nóg een week op proef wil. En dat het nu al veel leuker is dan ze eerste keer. Ze moeten om die vraag lachen, want ze zijn nog maar net opgericht en weten het zelf allemaal ook nog niet. En hebben jullie een ‘smoelenboek’ ofzo, vraag ik, want 12 dames en hun namen kan ik echt niet onthouden. Zeggen ze dat ze zelf ook niet de namen van iedereen weten. 

Geen opmerkingen: