‘Niet om je heen kijken’, adviseert de yoga-juf, ‘het ene lichaam kan nu eenmaal wat meer dan het andere.’ Mijn lichaam hoort tot de categorie die ‘wat minder kan'. Oef, wat is het weer pittig. We hebben weer heel wat moeilijke houdingen. Als je bijvoorbeeld in een wijde spreidzit zit, dan kan ik al bijna niet rechtop blijven zitten, en dan moet je ook nog helemaal naar voren buigen, dat gáát gewoon niet. En de meeste anderen doen dat moeiteloos. Niet allemaal, gelukkig.
Vandaag doen we ook de ‘koeienkop’, ofwel de 'gomukhasana'. Een zogeheten 'heupopener', die de de symmetrie-in-je-lichaam bevordert. Alleen al om die benen zo neer te leggen! Het ziet er zo eenvoudig uit maar dat kan ik echt niet. En die handen op de rug krijg ik ook van geen meter bij elkaar. Het mag gelukkig ook met een sok.
Ik heb aldoor de neiging om in huilen uit te barsten. Dat doen we natuurlijk niet. Gewoon accepteren wat niet gaat en dan weer meedoen met wat wel gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten