Natuurlijk moet er weer een tekening van komen, van het laatstleden bezoekje van Nichtje en de Bébé’s. Ze waren zo vrolijk, aanhankelijk en vol levenslust: hoe kom ik erbij dat baby’s altijd huilen? Het gezichtje is wel moeilijk, zo klein. Een close up werkt beter voor de Aha-Erlebnis. Maar leuk vrolijk is het wel weer.
Na het bezoek aan de tentoonstelling van Ad Gerritsen in het Gemeentemuseum in Den Haag peins ik wat over mijn onderwerpen, aangezien ik ook vaak werk met foto’s. Eigen of uit het publieke domein. Hij kiest beelden uit boeken en tijdschriften met kwetsbare mensen. Mijn beelden gaan meer over verwondering en dankbaarheid dan over kwetsbaarheid. Over schoonheid zien. Je moet het wel zíen. Over licht. Over eenvoud. En dat dan uitlichten in een tekening.
Kwetsbaarheid heeft er zeker ook mee te maken. Wat Ad Gerritsen deed daagt wel uit. Ik zou ook beelden uit het nieuws kunnen gaan tekenen. Zoals laatst die tekening van Theresa May. Van veel vrouwen kreeg ik een onverwachte reactie hoe goed ze haar vinden.
Kwetsbaarheid heeft er zeker ook mee te maken. Wat Ad Gerritsen deed daagt wel uit. Ik zou ook beelden uit het nieuws kunnen gaan tekenen. Zoals laatst die tekening van Theresa May. Van veel vrouwen kreeg ik een onverwachte reactie hoe goed ze haar vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten