Gelezen: Ze zullen denken dat we engelen zijn van Bert Natter. Gekozen in de buurtbibliotheek. Uit 2018. Doet een beetje denken aan de aanslagen in Parijs bij de Bataclan in 2015, maar nu speelt het zich af in een niet bij naam genoemd stadje. Een man zit op een terrasje in de zon, een vrouw komt bij hem zitten en maakt een praatje en dan beginnen terroristen mensen af te knallen op dat plein, op dat terras. De man en vrouw klampen zich aan elkaar vast, houden zich voor dood, en overleven de aanslag wonderwel. Daarna moeten ze door met leven, wat niet eenvoudig is. Ze kenden elkaar niet maar het geeft een wonderlijke band. Hij is weduwnaar, nogal allenig, chauffeur van ernstig gehandicapte kinderen. Alleen de eigenaar van het dorpscafé en zijn vrouw zijn aardig en betrokken bij hem. Er is een ambtenaar die zich om hem bekommert, deels voor nazorg, deels omdat hij getuige is. Het is allemaal in hele korte hoofdstukjes geschreven, flarden, verslavend moet ik zeggen. Wie is die man, wie is die vrouw, wat is er eerder met hem gebeurd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten