Blue January

Wat verandert de wereld als de zon schijnt. En dan vandaag vooral de perceptie van de tuin. Al weken denk ik: hoe heb ik ooit kunnen denken dat ik een tuinier was. Ik ben met geen stok naar de tuin te krijgen, zo koud, nat en naar. Maar vanochtend schettert inneens de zon en meteen scoor ik wat sneeuwklokjes, narcisjes en kivietsbloemen bij de bloemenwinkel. Weinig idee wat er in de grond zit aan bollen.

En als dan de bolletjes in de bak zitten, heerlijk frisgroen, ga ik lange dode takken afknippen, de verdena die zich overal en nergens verspreidt en het riet in de vijver. Ik ga in ons tuintje achter mos afschrapen. En algen uit de vijver. Gelijk is alles minder erg.

En alsof het dan nog niet genoeg is ga ik de pluizige resten van de sierasters in ons gemeenschappelijke moestuingebied in de straats afknippen. Twee uur lang. Au au. Maar het ziet er allemaal wel heel wat frisser opwekkender uit.

Op de foto een toverhazelaar. 'Hamamelis'. 'Een prachtige én geurende winterbloeier. In het najaar krijgt de heester mooi goudgeel blad om vervolgens in de winter op het kale hout te bloeien met gele tot rode bloemen.’ Een plant die de treurige  januari-tuin zou kunnen opfleuren. Ik zóu er een kunnen halen. Nu heb ik alleen een stermagnolia die nu al aardig in de knop zit, maar toch vind ik het een beetje een teleurstellend boompje. Als ie eindelijk bloeit is de bloei doorgaans na drie dagen voorbij. Eén windvlaag en de bloemen liggen op de grond. In Kalmthout (Vlaanderen, net over de grens bij Breda) is een Arboretum met honderden prachtige bloeiende hazelaars.