Niet ik

Bij Bol.com de cd 'Niet ik' van Cherry Wijdenbosch (zangeres) en Simon Been (pianist) besteld. Die Simon was dus aanwezig bij het avondje Guus, gisteren. Dit was de cd waardoor Guus kennis had gemaakt met de twee. Hij was zo stuk van de zang, de teksten, de arrangementen en het pianospel (hij noemde het nummer 'Het vlakke land' van Jacques Brel waarom hij Cherry en Simon per se wilde ontmoeten.

Ooit in de jaren tachtig maakten Wijdenbosch & Been deel uit van de Utrechtse popgroep Braak. Indertijd had ik hun lp 'Suite voor een hypochonder'. Ruige gevoelige nederpop, onvergelijkbaar met andere Nederlandse muziek, energiek, rauw, pijnlijk vaak ook. Niet wat je noemt zachte luistermuziek. Niet zo goed te plaatsen en daardoor zijn deze twee maar mondjesmaat op radiozenders en in muziekzalen te horen geweest. Het is hen in hun carriere dan ook niet voorspoedig gegaan, zoals met heel veel muzikanten gebeurt en gebeurd is. Inmiddels zijn ze in de zestig.

Het leven is bitter, dat straalt hij nu uit. Hij straalt ook de hele tijd uit dat hij wel aanwezig is bij dit miniconcertje van Guus, maar dat hij any moment kan vertrekken. Maar hij blijft toch. Guus wil graag dat Simon ook wat speelt, maar die houdt dat af, op een minuutje quatre mains na. Cherry had ook wel willen komen, zegt hij, maar die moet de komende dag optreden. Hij doet niet meer aan optredens. Hij geeft pianoles, vooral aan ouderen. Hij vertelt er mooi over, wat hij eraan beleeft. Mensen het genoegen laten leren kennen van de trilling van een enkele noot/toon. Ik ga naar huis met zijn visitekaartje in mijn zak. Hij geeft ook 's avonds les. Het is een bijzonder mens, men zou ervoor op een neer naar Utrecht gaan.

Simon beweert dat hun cd's niet meer te krijgen zijn. Maar het Nederlands Popinstituut dan, vraag ik, met hun Fonos, het Nederlands Muziek Archief. Nee, die hebben nooit iets met ons gedaan. Dat blijkt niet helemaal waar. Bij Fonos kun je hun muziek wel degelijk bestellen en bij Bol.com tref ik de laatste cd 'Niet ik' wel aan. Flaptekt: Na een stilte van vijftien jaar hebben Cherry en haar vriend Simon Been besloten ons eindelijk weer te verblijden met een nieuwe cd. De combinatie van het fantastische, bijna 'jazzy' stemgeluid van Cherry met de prachtige teksten en arrangementen van o.a. Simon roepen herinneringen op aan de klassiekers uit de jaren zestig. Deze cd staat ver verheven boven alle nederlandstalige middelmatigheid die de afgelopen tijd de hitparades overspoelt. En nu maar hopen dat ook haar twee voorgaande lp's spoedig op cd worden uitgebracht.

Heb de cd nu dus besteld. Als die inderdaad geleverd wordt zal ik er kond van doen.