Kom om 21.30 uur thuis. Afgepeigerd, want zoveel dingen gedaan en bedacht, zoveel ontmoetingen gehad en zaken aan het hoofd. Wat doe je dan? Je liefje bellen met al die verhalen? Maar even niet. Wat dan wel? Het schitterende tweedelige meditatiekussen dat ik vorig najaar kocht blijft heel decoratief, geen centje spijt, maar erop zitten mediteren 'is niet mijn ding', zoals dat heet.In Parijs zag ik in de kloosterboekhandel allemaal mandala-boeken. Heb er een van meegenomen. Beter papier en inspirerender tekeningen dan die je van internet plukt. Als je die met aquarel of waterverf kleurt lost printerpapier bijkans op.
Luigi mailt me dat ze niets van de mandala's begrijpt maar dat ze intrigeren. Je moet het gewoon een keer doen. Je bent met het inkleuren van zo'n mandala uren geconcentreerd bezig. Dat heeft een kalmerende en gelukkig stemmende werking. Je gedachten lossen op, zorgen waaien weg, je bent alleen maar dat kleuren. Als een kleuter, met het puntje van de tong uit de mond. In het boek staat dat je het best van buiten naar binnen kunt werken. Dat heb ik nog niet gedaan. Dit heet ook mediteren. We gaan het wel een keer sámen doen! Dat is heel genoeglijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten