Wie verzint dat nu: een spirituele kat! Vandaag heb ik de hoognodige parafernalia aangeschaft voor het Einfacher und Gluecklicher Leben: het gedroomde meditatiekussen. Eigenlijk zijn het er twee, want 'op één been kun je niet lopen...'Ik ben na enige dagen twijfelen voor de blauwe versie van het kussen gegaan en niet voor de rode, omdat mijn rood-geel gehalte zo groot is. Niet alleen in mijn karaker, zie gisteren, maar ook in mijn kamer. Niet op deze foto te zien, maar de trap is donkerrood, de bank is okergeel. Warm warm warm.
Van Juf heb ik begrepen dat je voor je kussen een vaste rustige plek moet zoeken, bijvoorbeeld op zolder, en die plek moet niet alleen rustig, maar ook schóón zijn. Dus terwijl ik alweer overactief aan het stofzuigen en dweilen was geslagen lag het kussen voor mijn Rosa Mystica. Dáár vond Vespa haar thuis.
Dit weekend hebben we de hele zondag mediteren. Van 10 uur tot 17 uur. Dát had ik niet in de folder gelezen. Zes maandagavonden, soit! Maar mijn vrije zondag? Daar heb ik helemaal geen zin in. 'Ik wist het niet, en ik kan écht niet,' zei ik. Juf teleurgesteld! Juist die zondag is heel bepalend voor mijn spirituele ontwikkeling, zegt zij. En voor de werking en de opbouw van de cursus. Maar zelf denk ik stiekem dat Vespa en ik samen wel een heel eind komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten