Jongste Nichtje in Zululand

Ze is nu geloof ik ongeveer een week over. Hoe zou het zijn? Jongste Nichtje in Zululand, het klinkt als een racistisch kinderboek van jaren her. Maar het is geen jaren her, en geen kinderboek, het is nú.

It runs in the family, zei ik al eerder, dus zal het iemand verbazen dat ze een blog is begonnen? Ze kan niet alleen goed pianospelen en tekenen, schrijven kan ze ook al!

Ik citeer een stukje: Sawubona! ‘Hallo’ in het Zulu. Hoe gaat het met jullie? Een vraag die ik niet kan vergeten te stellen voordat ik verder vertel over mijn leven hier. ‘How are you’ is een onvergetelijke vraag die als eerste wordt gesteld; nog voor dat je je aan elkaar voorstelt. Het begon al toen ik in Johannesburg ruim zeven uur moest wachten op mijn volgende vlucht. Heerlijk genietend van mijn warme chocolademelk, kwam de ober geregeld even langs om te vragen of alles goed met me ging. Ik vond het eerst maar een beetje raar, overigens wel grappig, maar ik kreeg al snel door dat dit een bepaalde gewoonte is, vooral denk ik onder de zwarte Zuid-Afrikanen. In het vliegtuig naar Pietermaritzburg heb ik met witte Afrikanen gepraat, die helemaal niet zo gebrand zijn op hoe het met je gaat.'

Ik hoop dat ze daar te Pietermaritzburg een computer onder handbereik heeft en veel gaat verhalen!

thirzalangeraar.waarbenjij.nu