'De crisis laait vandaag met kracht op', kopt Het Parool. Ik zou me er steviger in moeten verdiepen, maar het wil niet goed. Ik lees het allemaal en het is groot, dat is duidelijk. Stukjes erover schrijven kan ik echt niet. Nog maar even de kop in het zand en over wat anders.In de Kunsthal te Rotterdam is een tentoonstelling over haar. HAIR. Ik zag er zaterdag een stukje over op tv. De Duitse fotografe Herlinde Koelbl, maakster van de foto's, is zelf roodharig. Ik vind het aardig om de tentoonstelling te noemen omdat-ie in diverse van mijn themalijnen valt: zowel van die van ‘natuurlijk rood haar’, als die van de roman Feuchtgebiete van Charlotte Roche. Bij een lang artikel in nrc next van vorige week over de vertaling van dat boek – het is vertaald als Vochtige Streken - stonden foto’s van deze tentoonstelling afgebeeld.
Raar onderwerp: mannen en vrouwen en haar. Er wordt steeds meer geschoren. Maar scheergedrag is intiem en niet erg openbaar. Ik heb al een paar keer verjaarspartijtjes meegemaakt waar vrouwen besmuikt over heur scheergedrag onthulden. Je hoort niet alleen vrouwen over scheren, ook mannen. Zijn het voornamelijk het alleen homo’s en sporters die hun lichaam scheren?
Zes jaar lang heeft Koelbl gezocht naar mensen met een bijzondere haargroei. In deze tentoonstelling laat zij onbedwingbare haardossen zien, gevlochten kunstwerken, sierbaarden en schaamhaar; haar van boven en van onderen, op armen en op benen. 'Vanaf geboorte tot dood is ons haar onafscheidelijk en intiem met ons verbonden. We hebben het te veel of te weinig, het is lang of kort, krullend of steil en het verandert naarmate we ouder worden. Haar speelt een belangrijke rol in wie we zijn en hoe er naar ons gekeken wordt.'
Kunsthal Rotterdam
Boek Hair, Hatje Cantz Verlag, ISBN 978-3-7757-2029-8, prijs € 39,80
Geen opmerkingen:
Een reactie posten