Fascinerend om een tentoonstelling over Turkse literatuur te zien. Behalve de Nobelprijswinnaar van vorig jaar Orhan Pamuk is bijna geen schrijver bekend van dat land.
Ik vind dat Turkije het mooi gedaan heeft. Het is dat ik vergeten ben het snoertje van mijn camera mee te nemen, anders kon ik het laten zien. Het thema is veelkleurigheid en dat was ook de boodschap die de Turkse president Abdullah Gül gisteren bij de Officiele Opening uitdroeg. En dat literatuur zo belangrijk is voor begrip tussen mensen. En dat het stapje voor stapje vooruit gaat met de vrijheid van meningsuiting. Je geloofde hem zo.
Pamuk benadrukte in zijn speech dat de vrijheid van meningsuiting geen vanzelfsprekendheid is in Turkije, en dat de overheid al heel lang zegt dat het vooruit gaat. Hij vertelde ook hoe hij 18 jaar geleden voor het eerst op Frankfurt was en zich zo nietig voelde. Zoveel uitgeverijen, zoveel boeken, zoveel landen, zoveel talen... Wie zou ooit iets van hem willen lezen. En nu is hij wereldberoemd. Hij probeerde al zijn honderden collega-auteurs, die dat ook zouden gaan denken, denk ik een hart onder de riem te steken.
Vinnie en ik zaten bij de Opening trouwens midden tussen de Turkse journalisten, heel veel, die het allemaal zo opwindend vonden om in Frankfurt te zijn, dat ze voortdurend elkaar zaten te fotograferen. Maar dit terzijde.
De tentoonstelling is prachtig. Er zijn geen honderden, maar toch wel tientallen auteurs gepresenteerd. Niet een beetje, maar allemaal groot. Met grote foto's, een paar omslagen, en kleine tekst. Een vrolijke veelkleurige presentatie. De foto's spreken aan, aan die koppen lees je de veelzijdigheid en intelligentie af en daardoor word je nieuwsgierig. Op grond van hun portretten en de begeleidende tekst ben ik nu fan van de schrijfsters Pinar Kur, Tomris Uyar, Ayla Kutlu, Furuzan, Leyla Erbil, Gulten Akin, Sevim Burak, Birhan Keskin. Geen idee wat ze maken. De twee Turkse schrijfsters die wel het Nederlands vertaald zijn: Perihan Magden en Elif Shafak, kom ik op de borden niet tegen.
Er staan veel gekleurde kasten met Turkse boeken in diverse talen, maar ik vrees dat het niet de bedoeling is dat ik die steel.
Ik vind dat Turkije het mooi gedaan heeft. Het is dat ik vergeten ben het snoertje van mijn camera mee te nemen, anders kon ik het laten zien. Het thema is veelkleurigheid en dat was ook de boodschap die de Turkse president Abdullah Gül gisteren bij de Officiele Opening uitdroeg. En dat literatuur zo belangrijk is voor begrip tussen mensen. En dat het stapje voor stapje vooruit gaat met de vrijheid van meningsuiting. Je geloofde hem zo.
Pamuk benadrukte in zijn speech dat de vrijheid van meningsuiting geen vanzelfsprekendheid is in Turkije, en dat de overheid al heel lang zegt dat het vooruit gaat. Hij vertelde ook hoe hij 18 jaar geleden voor het eerst op Frankfurt was en zich zo nietig voelde. Zoveel uitgeverijen, zoveel boeken, zoveel landen, zoveel talen... Wie zou ooit iets van hem willen lezen. En nu is hij wereldberoemd. Hij probeerde al zijn honderden collega-auteurs, die dat ook zouden gaan denken, denk ik een hart onder de riem te steken.
Vinnie en ik zaten bij de Opening trouwens midden tussen de Turkse journalisten, heel veel, die het allemaal zo opwindend vonden om in Frankfurt te zijn, dat ze voortdurend elkaar zaten te fotograferen. Maar dit terzijde.
De tentoonstelling is prachtig. Er zijn geen honderden, maar toch wel tientallen auteurs gepresenteerd. Niet een beetje, maar allemaal groot. Met grote foto's, een paar omslagen, en kleine tekst. Een vrolijke veelkleurige presentatie. De foto's spreken aan, aan die koppen lees je de veelzijdigheid en intelligentie af en daardoor word je nieuwsgierig. Op grond van hun portretten en de begeleidende tekst ben ik nu fan van de schrijfsters Pinar Kur, Tomris Uyar, Ayla Kutlu, Furuzan, Leyla Erbil, Gulten Akin, Sevim Burak, Birhan Keskin. Geen idee wat ze maken. De twee Turkse schrijfsters die wel het Nederlands vertaald zijn: Perihan Magden en Elif Shafak, kom ik op de borden niet tegen.
Er staan veel gekleurde kasten met Turkse boeken in diverse talen, maar ik vrees dat het niet de bedoeling is dat ik die steel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten