Spontaan begint men mij nu foto's op te sturen voor in de reeks Frau und Auto. Dat is mooi. Ik maak wellicht de mensen bewust van waarden in het leven, ook al zijn die maar van blik. Dit is M. in haar Ford Courier.Vanmorgen vroeg reed ik in de nieuwe bolide op de Stadhouderskade, nog maar net op weg naar Amersfoort, in afwachting van de effecten van de aangekondigde knoop op knooppunt Hoevelaken, toen er getoeterd werd en ik rechts werd ingehaald. W. (niet op deze foto) in haar zacht-metallic-groene Rover. Dus ik onmiddellijk sms-en: 'Zag je me?' 'Ja, ik toeterde toch', sms-te ze terug. Dit is nog eens gevaarlijk leven!
Lang lang geleden, toen ik te Maarssen werkte, probeerden W. en ik wel een rondjes om elkaar heen te rijden op de A2, maar dat viel niet mee met die als langzaam rijdende rijbanen, als schuivende panelen.
Vandaag schrijft Mirjam over files als ultieme hedendaagse retraiteplekken. 'De auto is een soort baarmoeder. De openbare weg vormt een lang lint vol mensen die in alle rust in de auto hun ding doen. De file is een soort kluis, een retraiteruimte, waar je eindelijke eens alleen kunt zijn, zonder een excuus te hoeven aanvoeren.'
Lang lang geleden, toen ik te Maarssen werkte, probeerden W. en ik wel een rondjes om elkaar heen te rijden op de A2, maar dat viel niet mee met die als langzaam rijdende rijbanen, als schuivende panelen.
Vandaag schrijft Mirjam over files als ultieme hedendaagse retraiteplekken. 'De auto is een soort baarmoeder. De openbare weg vormt een lang lint vol mensen die in alle rust in de auto hun ding doen. De file is een soort kluis, een retraiteruimte, waar je eindelijke eens alleen kunt zijn, zonder een excuus te hoeven aanvoeren.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten