Via Dolorosa

Wil ik uit de Zangen Mijner Jeugd gezangen als Mijn Verlosser hangt aan 't Kruis en Is Dat Is Dat Mijn Koning zingen, dan moet ik waarschijnlijk vanavond naar een beetje een ouderwetse protestantse kerk. Maar daar ik tegenwoordig meer Katholisch angehaucht ben wil ik toch liever naar een Mis. Bij alle kerkdiensten staat dat ze om 15 uur Kruisweg hebben. Geen idee wat dat is. Maar er is niks om 20 uur, dus ga ik dit avontuur maar eens aan. Voor het eerst in mijn eentje naar de kerk.

Om 14.30 uur reeds verlaat ik het werk. Terwijl ik om 14.55 in haast mijn straat uit fiets, tussen de toegestroomde toeristen door, twijfel ik nog of ik naar De Krijtberg of De Papegaai zal gaan. Maar in de hoop op veel roomse heisa kies ik ter hoogte van de Heidesteeg voor de Krijtberg. Dat is een dramatischer kerk.

Het is er inderdaad bomvol, weer mensen van alle soorten, maten en kleuren. Vanwege de felle lentezon is de kerk weer ook schitterend verlicht. Die 'oosterse' mandala-motieven zitten ook allemaal in deze wand- en plafondschilderingen. Ik wist niets van de goede Vrijdag bij de katholieken. Wat een toestand. In een uur tijd worden alle veertien plaatjes van de kruisweg afgelegd. Met het kruis en met onze aandacht.

De heren Jezuieten zijn er vandaag niet. De priester wordt geassisteerd door leken, allemaal grijze dames. Zij dragen het kruis langs de Kruisweg. De priester heeft bij elke afbeelding van de kruisweg een meditatie. Eigenlijk best mooi. Wij moeten alsmaar staan en knielen (op één knie: de rechter) en het Onze Vader zeggen en Wees Gegroet Maria. Veertien keer. Alleen op de twaalfde afbeelding is Jezus overleden en daar aangekomen is men enige minuten muisstil. Bijna iedereen doet vol overgave mee met het knielen en staan en bidden. Ik ben stil, want wij deden het Onze Vader anders en dat zit er te veel in gesleten om er ooit nog uit te gaan.

Daarna mogen de gelovigen bloemen leggen. Het kruisbeeld ligt voor de gelegenheid op de grond. De mensen hebben witte en/of gele bloemen mee: vooral rozen en chrysanten, maar ook wel tulpen. Omdat al die bloemen uit het plastic moeten is het een geknisper van jewelste. Onderwijl zingen twee solistes Stabat Mater van Pergolesi: mijn lievelingstreurmuziek. Er was dan wel geen Mijn Verlosser hangt aan 't Kruis en Is Dat Is Dat Mijn Koning, maar mijn Pasen kan niet meer stuk.

Herinner me ineens weer dat ik vorige jaar met Oude Moeder mee was naar haar Goede Vrijdag en hoe afgrijselijk ik die Drentse gereformeerden weer vond. Om mijn Grote Goedheid te overleven zat ik er te sms-en.