Graag zou ik een mooie diepe teksten over rozen willen schrijven. Over de schoonheid, de vormen, de kleuren, de structuren, het seizoen, de symboliek. Ik heb altijd rozen en sinds mijn 'Rosa Mystica' staan er bijna altijd rode rozen bij mijn heilige tafeltje. Fotograferen van rozen gaat ook altijd mis, je krijgt die 3-d-ervaring plus sensatie niet op een 2-d plaatje. Maar een roos inkleuren gaat beter dan schrijven of fotograferen.Deze rozenmandala roept bij mij onmiddellijk het gedicht 'Rose is a rose' van de Amerikaanse schrijfster Gertrude Stein (1874-1946) in herinnering. Voor wie haar niet kent: zij woonde vanaf 1903 in Parijs, waar zij tot de cultfiguren van de kunst- en literatuurscene van haar tijd behoorde. Haar huis aan de Rue de Fleurus, waar zij samenleefde met Alice B. Toklas, was vele jaren een artistiek-literair salon, waar zij kunstenaars en schrijvers als Pablo Picasso, Henri Matisse, Ernest Hemingway en Ezra Pound ontvingen.
Door een stijl van woordherhalingen, zoals 'Rose is a rose is a rose is a rose' (vaak onjuist geciteerd als: 'A rose is...') uit het gedicht 'Sacred Emily', 1913) wilde Stein het kubisme uit de schilderkunst naar de literatuur vertalen.
Op cd heb ik de tekst in het Spaans. Het is een nummer Una rosa es una rosa van Mecano, een bekende Spaanse popgroep uit de jaren tachtig en negentig. Hun meeste teksten waren geschreven door één van de broers Cano. Die deden dat vanuit mannelijk perspectief, maar ze werden gezongen door een vrouw, wat hun muziek een speelse en seksueel dubbelzinnige stijl gaf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten