Ik zou vandaag naar Marg, maar ik ga niet. Ik zie erg op tegen de autorit naar Den Bosch. Het idee van de mogelijkheid dat ik ga duizelen en flauwvallen moet geloof ik nog even slijten. Volgens Marg is het ‘suiker’. Zij vermoedt dat ik al snel na het eten weer een laag suikergehalte heb. Zij herinnert zich een fietstocht die we ooit maakten langs de Linge, dat ik plotsklaps niet meer kon en dat het instortmomentje met een boterham zo weer verholpen was. Iedereen die met mij loopt en fietst kent inderdaad die taferelen: Ik-Kán-Niet-Meer, al jaren, waarbij ik graag theatraal op de grond ga liggen.
Volgens haar gaat de bloedproef die ze nu bij mij gedaan hebben dat niet uit wijzen. Je moet - als ik het goed begrijp - een uur na de maaltijd je suikerspiegel meten. Als die al snel erg laag is kun je een hypo krijgen. Dan kun je duizelen en flauwvallen.
Ik herinner me nog dat ik de fenomenen hypo en hyper omstandig bestudeerd heb (en hoe ingewikkeld ik dat vond) toen mijn laatste kat Vespa suikerziekte kreeg. Die moest meer dan een jaar tweemaal daags insuline. Op vaste tijden. Om 07 uur en om 19 uur. Dat was nogal beklemmend.
Als ik over hypo’s lees zóu het heel goed dat ik een hypo had. Het klinkt heel plausibel en ik haal onmiddellijk druivensuiker en mueslirepen voor in mijn damestasje. Dit inzicht nemen we mee in het voortgangsoverleg met de huisarts.
Het is erg fijn om het leven in al haar facetten door te nemen met Marg. Dat doe ik al meer dan 40 jaar. Nu ik niet naar Deb Bosch kan komen doe ik maar een wandeling naar Oud Zuilen en weerom, en eerst drie boterhammen in de maag. Het gaat helemaal goed.
Deze foto maak ik onderweg. Voor Marg. In de iCloud vind ik ook nog een foto van haar in Oud Zuilen. 2016. Volgende week kan ik hopelijk weer wel naar Den Bosch.
Hypo:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten