'Lucie Theodora, waarom ga jij steeds op het midden van de foto?' vraag Bien. 'Lisa is toch de Voorzitter? Maar Lisa staat steeds aan het randje van de foto.' 'Laat zien!' (ik heb de foto's nooit gezien). Maar inderdaad. Midvoor, in beide opstellingen. Oei. Hoe was dat ook al weer gegaan? Er kwam een vreemde fotograaf, een der Juryleden moest accuut weg, dus het moest héél snel. Ik zei nog tegen Lisa: jij moet in het midden, maar dat deed zij niet.
Het is wel een ding. Er zijn - herinner ik mij ineens - ook een paar grootfamiliefoto's waar ik midvoor op sta en waar dan geheid een Geschwister over mailt: 'Lucie Theodora je staat wel weer erg midvoor.' De kwestie is echt niet dat ik zo graag midvoor wil, zeg ik zwakjes, de kwestie is dat de meeste mensen zo weg kruipen.
Die meneer achter mij vond het heel spannend zoals wij daar zaten met zijn vijven op een driepersoons-Chesterfield. Lepeltje zitten, zei ik. Toen wou hij meteen man-vrouw-man-vrouw. Nee, zei ik, Lepeltje Zitten doen wij in alle mogelijke varianten. Hij suggereerde nog iets van een triootje, en ik reageerde met: Dacht het niet, en toen moesten we cheese zeggen tegen de fotograaf. Zoals die dingen gaan.
Die meneer achter mij vond het heel spannend zoals wij daar zaten met zijn vijven op een driepersoons-Chesterfield. Lepeltje zitten, zei ik. Toen wou hij meteen man-vrouw-man-vrouw. Nee, zei ik, Lepeltje Zitten doen wij in alle mogelijke varianten. Hij suggereerde nog iets van een triootje, en ik reageerde met: Dacht het niet, en toen moesten we cheese zeggen tegen de fotograaf. Zoals die dingen gaan.
Laat ik Vinnie maar de schuld geven. Vinnie, het is jouw schuld. Jíj bent projectleider. Jíj had mij weg moeten sturen en Lisa naar voren duwen. Hoe dan ook, het is best een leuke foto.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten