Ter afsluiting van ons bezoek aan de Karst kiezen we voor Mount Čaven. Ik kan er even geen groter plaatje van vinden. Het is de dichtstbijzijnde wandeling in het wandelgidsje. Hemelsbreed lijkt het een afstand van niets, maar via de binnenwegen is het al gauw een uur kronkelen. Misselijk! Maar prachtig. Want via de vallei van Vipava moeten we ineens een bergwand steil omhoog naar het gehucht Predmeja, waar de drie uur durende wandeling begint. Maar omdat het al ruim over het midden van de dag is besluiten we voor de makkelijke weg te gaan en meanderen we in de bolide nog een half uur verder over grindwegen naar berghut Čaven. Spanning en sensatie. Eerst maar eens een bord bonensoep. Er komen hier echt nauwelijks vreemdelingen. Conversatie met de serveerster: 'Where do you come from?' 'From Holland.' 'Wow!'Die Mount is geweldig. Eerst lopen we een lange tijd door een naaldbomenbos, maar uiteindelijk bereiken we bloemige weiden vol menhirs. Boven de boomgrens. Het is ijzig bitter koud. Wanten zouden geen overbodige luxe geweest zijn. Maar het uitzicht is schitterend. Men kan er bijna heel Slovenie overzien. En de Baai van Triest. En misschien wel de Po-vlakte. En de Julische Alpen. En de gehele Karst. En die vallei die schitterend in de zon ligt. Ik krijg wel even een aanval van hoogtevrees, maar: kiez'n op elkaer, doorzet'n maer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten