Het thema dozen blijft nog wel even. Voor mijn dozen staan Bobby's dozen. En Bobby heeft andere dingen aan zijn hoofd dan de dozen hier. Zijn oude huis moet nog leeg en hij moet de mensen die geïnteresseerd zijn in zijn afdankertjes oppeppen die spulletjes te komen halen, en wel nú!
Zus4 zegt dat ik vooral moet proberen de humor er in te houden. Af en toe een foto, is dat goed? vraag ik. Een foto zegt meer dan alle gezeur. Ze vindt niet dat ik zeur, maar een foto is goed. Ik heb anderhalf keer zoveel bezoekers als normaal. De mensen genieten blijkbaar van dit verhuisleed. Luigi tref ik bij Scheltema. 'O!' krijt ze. 'Zó herkenbaar! Wij lopen een maand voor jullie uit, maar het is zó herkenbaar, ik ben nog steeds alles kwijt.' Dat geeft de burger moed. Bobby vindt dat we blij mogen zijn met elk stapje voorwaarts. En elke dag is er wel een stap voorwaarts.
Nu kan ik op de bank gaan zitten wachten en jengelen dat hij zijn dozen moet uitpakken en weggooien, waar ik erg veel neiging toe heb, maar dat levert niets op. Hij doet tenslotte zijn dingen en dingen voor het algemeen belang, zoals plankjes boren, wc-rol-houder boren, kapstok boren en de stereo aan elkaar knopen. Ook heeft hij al zijn dozen met glas uitgepakt. Ik weet wel dat hij gek is op glaswerk, maar dit heb ik me niet gerealiseerd. Als je het gewoon als een Verzameling ziet, en je zoekt er op termijn een móóie glaskast bij, dan is het léuk, zei Ann al. Zus4 lacht zich dood. Ook maar weer een foto, zeg ik?
Ik verman mij en ga dertig veertig vijftig boekendozen legen en in de bruine Billy-kasten zetten. Nee, dat bruin wil ik niet meer. Daar komt een droomblbliotheek. Maar dat is later.
Uren later staat er nog steeds een rij van zijn dozen voor mijn dozen. Die zitten vol cd's. Het rare is dat in zijn oude huis die cd's anderhalve boekenkast vulden. Hoe kan dat nou?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten