Is literatuur lezen escape uit de werkelijkheid? Of een manier om weer met je jezelf in contact te komen? Hoe dan ook, ik ga midden op de dag uren in bed liggen lezen.
Nog maar enkele weken geleden maakte ik kennis met de Deense schrijfster Helle Helle, door de roman 'Als je wilt'. Gisteren vond ik in de nieuwe buurtbibliotheek - met een de mening van de bibliothecaris niet zo bijzondere collectie - de roman 'De veerboot' van deze Helle Helle, uitgegeven in 2005.
Twee zusjes Jane en Tine wonen samen in het Deense dorp Rødbyhavn en werken allebei op de parfumerie-afdeling op de veerboot van Rødbyhavn naar Puttgarden in Duitsland. Die boot heb ik een paar jaar geleden nog gehad. Die parfumerie-afdelingen op veerboten vind ik altijd bijzonder wezenloze plekken, waar mensen zich in grote verveling doorheen bewegen. Dat iemand dat als omgeving van een roman maakt intrigeert wel weer.
Gewone beetje volkse mensen, dagelijkse gebeurtenissen, alledaagse gesprekjes, ontmoetingen, geen grote emoties, het lijkt allemaal vrij vlak te gaan. De gebeurtenissen zijn vooral de mannen die hun leven in en uit lopen. En mensen die dood gaan. Want dat gebeurt nogal.
Verwondering over het leven. Dat is wat je bij blijft. Het leven gaat zoals het gaat, de mensen accepteren dat het is wat het is. Geen grote dromen, geen strevingen, geen reflectie. Alleen maar leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten