Ik ben hier echt niet geschikt voor, maar ik sla me er op mijn manier manmoedig doorheen. Eerst haal ik de bolide leeg, die stond nog vol met laminaat en andere troep. Het laminaat komt in de kluskamer en in het verwarmings- en wasmachinehok.
De planken sop ik een voor een af en dan rubriceer ik ze op vernuftige wijze. En tenslotte sleep ik ze naar de eerste etage. Wat stelt het helemaal voor? Ik ben er 2,5 uur mee bezig en dat zie je er niet aan af.
Ik heb een grote weerstand om mij met chaos en rommel te verhouden. Ik wil weg, ik word panisch, misschien ben ik wel autistisch, denk ik soms. Enfin, dat vastgesteld hebbende ga ik het dan toch maar stap voor stap doen en van elke stap genieten, zoals de boeddhisten leren. Morgen komen WJ en AJ het laminaat leggen op die twee kamertjes. En die klus moet natuurlijk voorbereid worden. Bij de Praxis haal ik dun zilverkleurig tape om de ondervloer aan elkaar te plakken. Het zijn megaklussen voor mij. Alle energie lekt uit mij weg. Wel fijn is dat de Praxis hier op fietsafstand is, de Amsterdamsestraatweg. Dat is behapbaarder dan met de auto.
's Middags ga ik het 'voortuintje' herinrichten. Want de narcissen en blauwe druifjes van 17 maart (de dag dat we de sleutel kregen) zijn helemaal uitgebloeid en op. Ook zo'n klus. Cosmea, lavendel en geraniums door elkaar gemengd. Zeulen en slepen (er zit veel te veel zand in die plantenbak. Ik wist niet dat zand zo zwaar was, ik heb nog helemaal geen tuingereedschap, laat staan een kruiwagen). Het is niet zo nuttig misschien, maar van het resultaat word ik wel weer en beetje blij.
Bobby pakt ondertussen in zijn oude huis zijn boeken in. Hij vraagt of ik kom helpen. Zucht. Ik wilde dat ik een beter mens was, maar het is natuurlijk niet voor niets dat ik dat zelf allemaal à € 1700 heb láten doen. Volgend jaar ga ik écht genieten van Hemelvaart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten