Opzeggen

Het lukt me maar niet de sleutels van de Zeeburgerdijk in te leveren. Graag wil ik deze periode afgesloten hebben en dat schijnt niet te mogen. Bij woningbouwvereniging De Alliantie hebben ze een telefooncentrale met elf juffrouwen, en die heb ik nu ongeveer allemaal gesproken. Ze hebben inmiddels een heel dossier, waarin al mijn brieven, mailtjes en telefoontjes opgesomd staan, en telkens wordt de medewerker die mij moet bellen aangemaand mij te bellen of te mailen, met steeds meer urgentiesterren, maar dat doet hij niet. 'Belt u hem tussen 14 en 16,' zeggen ze. 'Dan is hij in principe bereikbaar.'

En dan heb ik het nog niet eens over het keuzemenu waar ik steeds doorheen moet.

Telkens als ze me proberen door te verbinden drukt hij telefoontjes weg, zeggen ze. 'Ik kan er ook niets aan doen,' pruttelt de telefoniste die haar taakje gedaan heeft en graag weer wil ophangen. Het is bijzar. 'Mag ik dan zijn e-mail-adres?' 'Nee er is alleen net algemene e-mail-adres'. 'Maar daar heb ik al herhaalde malen naar toe gemaild, dat helpt niet.' Gék word je ervan. 'Moet ik dan maar over een kwartier weer bellen? En krijg ik dan weer een andere telefoniste? Moet ik dan weer het hele verhaal uitleggen?' 'Die kans is groot, want wij werken met zijn elven.' Na drie keer tevergeefs stuur ik maar weer een mailtje.

En dan zeg ik ook meteen maar Cition op, de parkeervergunning.  Raar is dat, altijd was dat zo'n rijk bezit, en dat dan weg doen.