Wat een herfstige dag. Soms verlang ik even terug naar Bobby's 'hunkerflatje', een appartementje van zo'n 40 vierkante meter. Dan zat hij op de bank te lezen en ik aan de keukentafel te tekenen. Altijd zo together. Nu hebben we zoveel ruimtes. En groot. Mijn tekenkamer is twee hoge verdiepingen hoger. 'n Hele fijne inspirerende ruimte, u hoort mij niet klagen, maar zo ver weg.
Vandaag sleep ik alle tekenspullen naar beneden. De goudfazant. Donderdag gespot in Heeg. Onvoorstelbaar mooie vogel. Er is in Amsterdam aan het IJ een restaurant dat zo heet. Ik ben er regelmatig geweest, prachtige locatie, en nooit heb ik me afgevraagd hoe de goudfazant eruit zag. Ziet. Zo dus.
Dat beneden tekenen moest ik maar vaker doen. Het is weer ouderwets gezellig. Als de dag van toen. ‘Ben ik jouw goudfazantje’, vraagt-ie terwijl hij een ovenschotel met herfstgroenten aan het bereiden is
Geen opmerkingen:
Een reactie posten