Gelezen: Het einde van de eenzaamheid van Benedict Wells. Ik weet niet waarom ik het zo lang heb laten liggen, ik zag er tegenop, maar het is prachtig. De hele middag en avond dit gelezen. Het levensverhaal van Jules, inmiddels een 45-jarige vader met kleine kinderen, die als elfjarig jongetje zijn beide ouders in een auto-ongeluk verloor. Hij en zijn oudere broer en zus kwamen in een internaat en verloren elkaar daar ongeveer uit het oog. Alle drie eenzaam en zoekende. Het boek volgt alle drie.
Een traumatische jeugd kan iemands hele leven kleuren, zoals bij deze broers en zus, maar zaken kunnen ook weer veranderen en bijgesteld worden. Contact kan weinig zijn maar ook weer meer worden. De nerd kan een verantwoordelijk huisvader worden, de artistieke fotograaf een commerciële zakenman. Een oude liefde kan twintig jaar na dato alsnog opbloeien. Een talent kan ook na je 35e tot bloei komen. Het is een prachtig boek - het debuut van een jonge Duits-Zwitserse schrijver - met diepe levenswijsheden. een 'literair wonderkind' wordt hij wel genoemd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten