Gekeken naar de VPRO-miniserie 'De Wit en de Brit'. Tim de Wit is ineens een nieuwe ster aan het tv-firmament. Hij presenteert ook 'Bar Laat' waar ik bijna nooit naar kijk mede omdat het me ergert dat Sofie Hilbrand en Jeroen Pauw de aankondigingen net zo belachelijk snel doen als indertijd Matthijs van Nieuwkerk in DWDD. Je kunt het niet eens verstaan, zo snel. Ik kan me niet voorstellen dat ze dat vrijwillig doen, ze onderwerpen zich aan het format. Tim de Wit is nieuw daar en doet het niet. Hij is vers en oogt nog tamelijk naturel. Prettig.
Wie herinnert zich hem niet van de Brexit-periode. Van het referendum tot de werkelijke Brexit duurt vier jaar en als correspondent te Londen was hij vrijwel dagelijks in het Journaal te zien. Nu gaat hij terug om met de Britten te praten hoe hun leven is veranderd. Vrienden, ex-dates, mensen op straat, mensen in de gezondheidszorg, een oud tabloid-journalist, Verpleegkundigen uit Nigeria, bewoners van een klein stadje in Wales.
Het zijn drie afleveringen en natuurlijk heb ik ze weer alle drie achter elkaar gekeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten