Ons avontuur bij het popkoor van de Ierse dirigente (augustus/september) is al lang weer afgelopen. Dat was het echt niet voor mij. Te groot, te snel, geen bladmuziek, geen tekst, te ambitieus. Ik was elke dag serieus aan het luisteren en oefenen, almaar nerveus dat ik niet mee zou kunnen komen. Zingen doe je toch voor je plezier, dacht ik. Inmiddels heeft de Bayerische Freundin alweer een nieuw koor gevonden en wel in de school achter haar huis. Ze is heel enthousiast, er is bladmuziek, er zijn audiobestanden en er zijn twee jonge begeesterde dirigenten die nog op het conservatorium zitten en om-en-om dirigeren. Ze heeft me aangemeld voor een proefrepetitie.
Zij gaat niet meer naar Bilthoven. Dat vindt ze niet leuk genoeg meer. De Liimburgse vriendin weet het nog niet. Maar alles overwegende denk ik dat een deel van het plezier is dat ik met hén op een koor zit. De gedeelde ervaring.
Dit is alemaal popmuziek. Ik weet heel weinig van popmuziek. Kortom: er is weer een wereld te winnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten