Hermitage

Toeristje spelen in eigen stad. Ik neem tram 14 naar de Amstel en wandel naar de Hermitage. 'Matisse tot Malevich, Pioniers van de Moderne Kunst in de Hermitage'. St. Petersburg. De Amsterdamse Hermitage is al een jaar open, maar ik ben er nog nooit geweest, vooral omdat de eerste tentoonstelling over het Russische Salonleven uit de 19e eeuw me niet erg aansprak.

Ernst Veen, directeur van de Amsterdamse Hermitage, schrijft op de site van het museum: ‘A crazy idea…’ zei Michail Piotrovsky, directeur van het Staatsmuseum de Hermitage in St.-Petersburg in 1997, terwijl wij samen langs de Amstel liepen. Ik had hem mijn heimelijke wens toevertrouwd een dependance van de Hermitage te willen vestigen in Verpleeghuis Amstelhof, dat een nieuwe bestemming moest krijgen. Hij keek mij doordringend aan: ‘…A crazy but fantastic idea.’ Op de foto zie je een van de topstukken van Henri Matisse, De rode kamer (Harmonie in rood) uit 1908. Vervolgens kreeg ik op mijn kop dat ik geen foto's mocht maken. Ook niet van de ruimte? Nee, ook niet van de ruimte.

Het is een schitterend on-Amsterdams ruim museum. Heel strak, heel leeg, heel ruim. Haast iets te strak. Maar misschien worden het Rijksmuseum en het Stedelijk straks ook wel zo. Het is fantastisch om zoveel onbekend werk te zien van bekende kunstenaars. Het zijn topstukken van Matisse, Picasso, Van Dongen, De Vlaminck, Derain en nog vele andere tijdgenoten. Behalve de beroemde Franse meesters zijn ook beroemde Russische tijdgenoten als Malevich en Kandinsky vertegenwoordigd. Met elkaar gelden zij als de pioniers van het modernisme. De getoonde werken behoren bijna allemaal tot de vaste presentatie in St.-Petersburg.

Alles is perfect aan het museum, haast te perfect, maar niet de bewegwijzering. Het is een groot onoverzichtelijk gebouw en als nieuwbakken bezoeker snap je niet goed waar het zich allemaal afspeelt. Zo is er ook een expositie van fotograaf Erwin Olaf, maar nergens bordjes. De mevrouw achter de balie van Vrienden van de Hermitage in de hal zegt dat ik op de eerste etage langs het restaurant linksaf moet, dat heeft ze gehoord, ze weet het nuet zeker... Maar als ik het restaurant in loop met een dwalende blik over mij, word ik afgesnauwd door de bediening. Het is níet de bedoeling dat ik door het restaurant loop als ik niet een tafeltje neem. Ik moet helemaal omlopen. Ik let nog eens extra op maar nee, nergens bordjes. Kan ik er dan wat aan doen?

Het lijkt me een fantastische plek om af te spreken voor een kopje kof. Moet iedereen wel een Museumjaarkaart hebben. Ik waan mij in het buitenland. Net als in Londen Tate Modern schitterende ramen met uitzicht op de Thames heeft, is hier fantastisch uitzicht op de Amstel. Voor het meditatief moment. De catalogus mee naar huis om daar alles nog eens tot mij te nemen.