Luisterlezen

'k Heb zo mijn vrienden in de wereld van het luisterboek, maar het voelt altijd een beetje vreemd om vrienden met ze te zijn, daar ik nauwelijks luisterboeken luister. En luisterboeken zijn niet zomaar iets, die zijn een passie. Niet dat ik er ook maar iets op tegen heb, ik denk dat luisterlezen een geweldige ervaring kan zijn, maar in mijn bestaan past het op de een of andere manier niet. Ooit begon ik met Maarten 't Hart, Psalmenoproer, maar die stem hield ik niet langer dan een kwartier vol. Wat ik ook probeer, steeds haak ik na een tijdje af.

Wat ik ook lastig vind is het fenomeen cd's. Een beetje een luisterboek telt al gauw zo'n acht cd's. Die wil ik dan natuurlijk in mijn iTunes, want dan kun je op de iPod of iPhone luisteren. Dat zou ervoor pleiten om geen cd's te kopen maar mp3's (bij mijn vriend van www.luisterrijk.nl.) Maar dat is ook gedoe en die vind ik dan weer te duur. Ik vind 5 euro wel genoeg en zeker nu ik aan de 0,79 van de apps gewend raakt...

Maar in de auto moet ik nog cd's. Een autoradio waar je je iPod kunt inpluggen kost al gauw 300 euro. Dat is dan ook weer overdreven. Ik hoorde dat er nu ook een zendertje is dat op je iPod past en waarmee je in de auto direct naar je radio zendt. Maar dat is dan weer alleen maar in de USA te koop, niet in Europa.

Voor de forens die ik ben zou het ideaal zijn, zeggen ze, en ik kan daar in komen, zeker omdat het meeste nieuws op Radio 1 al binnen het uur gerecycled wordt. Korte verhalen laatst geprobeerd, maar als er een verhaal uit is wil ik niet onmiddellijk een tweede. Luisterlezen kost meer concentratie dan naar de radio luisteren. Als je even niet oplet ben je het spoor bijster. En makkelijk even heen- of terugbladeren zit er niet in.

Maar op het feestje van mijn luisterboekenvrienden afgelopen dinsdag krijg ik het cadeau cadeau. Het heet Groeten uit Column en bevat columns over het thema vakantie van Herman Koch, Aaf Brandt Corstius, Henk Hofland, Youp van ‘t Hek, Herman Pleij, Machteld Gelder, Paulien Cornelisse, Kees van Kooten en Frits Abrams. Het is onderhoudend en duurt precies de rit naar Capelle. Maar ook hier geldt weer: ik léés liever columns dan dat ik ze luister. Vaak maken columnisten gebruik van bijzonder taalgebruik. Op papier werkt dat wat mij betreft goed, maar als je tien columnisten achter elkaar hoort, allemaal even spits en geestig en bijzonder in hun taalgebruik, dan denk je op een gegeven moment lichtelijk overvoerd: Doe maar gewóón. Hoe welwillend ook, een adept word ik vrees ik nooit.